Malownicza Dolina Aosty
Wykorzystując erozyjną działalność lodowca, a obecnie – oczywiście w mniejszym stopniu – rzeki Dora Baltea i jej dopływów – Dolina Aosty odważnie wcina się w alpejskie masywy.
Niegdyś była trudniej dostępna, zwłaszcza od strony Francji. Obecnie dzięki wygodnym drogom i tunelowi pod Mont Blanc jest często odwiedzana przez turystów nie tylko włoskich, ale i francuskich. Dolina Aosty rozciąga się w północno-zachodnich Włoszech, w pobliżu gra-nicy ze Szwajcarią i Francją, biegnąc u podnóża najwyższych szczytów alpejskich: górują nad nią liczące po- nad 4 000 m n.p.m. Mont Blanc (Monte Bianco), Monte Rosa, Gran Paradiso i Matterhorn (Monte Cervino). Dolina Aosty ma 80 km długości i 40 km szerokości, a jej średnia wysokość wynosi 2106 m n.p.m. Sama dolina to płaski korytarz, wyżłobiony pośród najwyższych szczytów w ostatnim okresie plejstocenu przez lodowiec o długości 100 km.
Dora Baltea, która ma źródła na zachodzie, u podnóża Mont Blanc. Jej północne i południowe dopływy wyżłobiły w skałach głębokie, wąskie doliny, prowadzące ku najwyższym szczytom Europy. Poczynając od Rzymian, władcy tego regionu wznosili na zboczach Doliny Aosty warowne zamki, aby chronić okolicę przed wrogami. Obecnie, po wybudowaniu tunelu Mont Blanc, łączącego Francję i Włochy, większość tych zabytków znajduje się na uboczu najczęściej uczęszczanych szlaków. Warto jednak zjechać z głównych dróg, aby podziwiać czarujące krajobrazy. Stara droga rzymska z I wieku p.n.e. wiedzie z zachodu na wschód wśród fascynujących mostów, średniowiecznych wiosek i miast, ruin dawnych warowni i imponujących pałaców.
Leżąca na równinie i otoczona górami Aosta to ciekawe połączenie starożytnej architektury rzymskiej i zabudowy z czasów średniowiecza.
